كۆڭلۈمنىڭ ئارامى يوق….

بىراق ياكەنت كېچىسى ماڭا پىچىرلايدۇ

يۇلتۇزلار جىمىرلايدۇ

قاراڭغۇ كېچىدە ئۇلار كۆپ چىقىپتۇ

ۋەلىۋاينىڭ مەسچىتى ئۇستىگە

ماڭا تونۇش ئاي شولىسى يەنە چۈشۈپتۇ.

چىڭپەنزىنى مەن بىلـمەيمەن………  

ئايۋالىقتا تولۇن ئاي

كولەڭگۇسى بۇ ئاخشام-

مەرمەر دېڭىزىدا لەيلەيدۇ…

بېلىجانلارنى ئەركىلىتىپ-

ئوينايدۇ…

مۇھەببەتنى كۈيلەيدۇ!

قارشى قىرغاقتا-

يالغۇزلۇققا مەن مەھكۇم.

تۈنۈگۈندىن مىراس ھېسلىرىم-

ھەسرەت قوشۇپ تېڭىرقايدۇ…

يازمۇ كېتىپ ـ
كۈزمۇ كېتەي دەيدۇ….
قىش يەنە كېلەي دەيدۇ .
باھار كۆزۈمدىن يىراقتا ئەمەس،
ئەمما ئۇ كۈتكەندە كەلـمەي ….
ئەجەپ يۈرەكنى داغلايدۇ!

ئەلكۈننىڭ خىيال باشقا
تۆت پەسلىدىن ئاتلاشقا ….
جاھان ئەپكارى مۇشۇمۇ ـ
ياشاي قانداق سۈكۈتتە مەن
باھارنى تولا كۈتۈپ،
قىشنى تولا سۆكۈپ
ھەر نەپەستە قاقشاشقا؟! ………

كۈز كەلگەن ئوخشايدۇ
ماڭا تونۇش ئەركە شاماللار
يۈز – كۆزۈمنى سۆيۈپ ئۆتىدۇ
ئالدىراش يەنە –
كىملەرنىدۇر سۆيمەك ئۇچۇن
خوش دېمەستىن ئۇچۇپ كېتىدۇ!

كۈز كەلگەن ئوخشايدۇ
باھاردا توغۇلغان يېشىل يۇپۇرماق………..

ھەي ئوكيان ـ
ئوكيان ئاتلىغان ئاتلانتىك ئوكيان….
مۇڭلىنىپ ساھىلىڭغا كەلسەم
شاۋقۇنلىرىڭ نەرە سالىدۇ دەھشەت .
بىراق چۆل ئوغلىنى
بۈگۈن سەن ـ
بۇ ھەيۋەڭ بىلەن قورقۇتالمايسەن…
غەرق قىلىپ دولقۇنلىرىڭدا ئېقىتالمايسەن
شاماللىرىڭدا ئۇچۇرتالمايسەن
مەن مەزمۇت خانتەڭرىدەك …
ھايات يىلتىزىم غول تارتقان ـ
ئەبەدىي تەكلىماكانغا ئەبەت !   ……….

بىزنى جۇدا قىلغان

ۋاقىتسىز ئايرىلىشتىن

كۆپ يىللا ياشىدىم يۈرىكىم زەدەپ…

ئۇزاق كۆرۈشۈشتىن بىز مەھرۇم  

توساتتىن دوستۇم ئېسىگە ئاپتۇ –  

سېغىنىپ بۈگۈن مېنى ئەجەپ؟!

مەۋھۇملۇققا مەھكۈم

ئېكراندىكى ئۈچرىشىشىمىزدا

ئېيتىپ قالدىڭ سۆزىمىز ئارىسىدا ـ

«ھەي سەن ياشايسەن جەننەتتە» دەپ………..

بار مېنىڭ قېرىنداش، جان-جىگەر دوستۇم،

بار مېنىڭ قەدىناس-سىناشقان دوستۇم.

بىلەتتىم غەمگۇزار، بىر سىېنى دوستۇم،

ۋاپاسى دوستۇغا كۆپ، ئاق كۆڭۈل دوستۇم،

توزۇتتۇڭ خار قىلىپ، دوستلۇقنى دوستۇم.

يىغلاتتىڭ نادامەتتە دوستۇڭنى دوستۇم!   ………

بىر گۈل ئېچىلسا بولمايدۇ باھار،

كەلمەيدۇ سايرىسا ئۆزىچە بىر قۇش.

باقمايدۇ تەبىئەت ئادەم مەيلىگە،

سالسىمۇ ئالدىراپ دېھقان يەرگە قوش.  ……….