ئا. س . پۇشكىن

قۇربان بارات تەرجىمىسى

قىش ئاخشىمى

بوران، قارلىق قۇيۇن ئاسماننى
تۇمان كەبى قاپلايدۇ پۈتۈن.
دەم ھايۋاندەك ھۆركىرەپ ئۆتەر،
دەم بۇۋاقتەك يىغلاڭغۇ بىر ئۈن.

دەم گۆركىرەپ كونا ئۆگزىدىن،
شاراقشىتىپ تارتىدۇ پاخال.
دەم كەچ قالغان يولۇچى كەبى،
دېرىزىنى قاقىدۇ دەرھال.

كىچىككىنە كونا ئۆيىمىز،
ھەم زۇلمەتتە ھەم سۇغۇق، غەمكىن،
دېرىزىنىڭ ئالدىدا مۇما،
تۇرۇپسەنغۇ ئۈنسىز ۋە تەمكىن؟

چارچىتىشى تىنماس بۇراننىڭ،
كەلتۈردىمۇ سېنى بۇ ھالغا؟
غىچىلدىشى ياكى چاقىنىڭ
سېلىپ قويدى سېنى خىيالغا؟

كەل ئىچەيلى قەدىردان مۇما،
ياشلىقىمنىڭ دوستى پاناھى.
قەدەھ قېنى ئىچەيلى بىللە،
تاراپ كەتسۇن يۈرەكنىڭ ئاھى.

كۈيلەپ بەرگىن ماڭا تاغ قۇشى،
ياشار قانداق دېڭىز كەينىدە؟
كۈيلەپ بەرگىن جانان قىز قانداق،
سۇغا كېلەر سەھەر پەيتىدە؟

Winter Evening

by Alexander Pushkin

The storm wind covers the sky
Whirling the fleecy snow drifts,
Now it howls like a wolf,
Now it is crying, like a lost child,
Now rustling the decayed thatch
On our tumbledown roof,
Now, like a delayed traveller,
Knocking on our window pane.

Our wretched little cottage
Is gloomy and dark.
Why do you sit all silent
Hugging the window, old gran?
Has the howling of the storm
Wearied you, at last, dear friend?
Or are you dozing fitfully
Under the spinning wheel’s humming?

Let us drink, dearest friend
To my poor wasted youth.
Let us drink from grief – Where’s the glass?
Our hearts at least will be lightened.
Sing me a song of how the bluetit
Quietly lives across the sea.
Sing me a song of how the young girl
Went to fetch water in the morning.

The storm wind covers the sky
Whirling the fleecy snow drifts
Now it howls like a wolf,
Now it is crying, like a lost child.
Let us drink, dearest friend
To my poor wasted youth.
Let us drink from grief – Where’s the glass?
Our hearts at least will be lightened.

* * * * * *

مەن سېنى سۆيەتتىم

مەن سېنى سۆيەتتىم، سۆيەتتىم ئەمما…
مەن سېنى سۆيەتتىم،سۆيەتتىم ئەمما،
ئاشىقلىق قەلبىمنى قىلمايتتىم ئىزھار.
مەن ئۇنىڭ دەردىنى تارتاتتىم تەنھا،
ئالدىڭدا تەن ئالغۇم كەلمەيتتى زىنھار….
مەن سېنى سۆيەتتىم ئۈنسىز، ئۈمىتسىز،
گاھىدا تارتىنىپ، گاھى قىزغىنىپ.
خالىسا ئەمدى كىم سۆيسۇن مەن كەبى،
سەمىمىي يۈرەكتىن چەكسىز ئىنتىلىپ.

* * * * * *

گۈل

كىتابنى ئاچتىم-دە چۈشتى نەزىرىم،
ئۇنتۇلغان پۇراقسىز، قۇرىغان گۈلگە.
پەرىشان تەلمۈرۈپ قالدىم بۇ پەيىتتە،
غەلىتە خىياللار تولدى كۆڭۈلگە.

كىم ئۈزگەن گۈلدۈر بۇ، بولغانمۇ ئۇزاق،
ئېچىلغان قەيەردە، قايسى باھاردا.
ئۈزگەن قول تونۇشمۇ ياكى ناتونۇش،
نىمىشقا قويدىكى ئۇنى بۇ جايدا.

ئۇ ئىللىق ۋىسالنىڭ خاتىرىسىمۇ،
ياكى يادىكار سوغۇق ھېجراننىڭ؟
يا جىمجىت سەھرادا بولغان بىر سەيلە،
ياكى ئەستىلىگى سوغۇق ئورماننىڭ.

ھىلىمۇ تىرىكمۇ يىگىت بىلەن قىز،
ماكانى بارمىدۇ ياشاپ يۈرگىدەك.
شۇ پەيىتتە قەيەردە ياكى سۇلدىمۇ،
مانا شۇ بەرگىسىز قورۇلغان گۈلدەك؟!!